سلام دوستان.
امروز حدود ساعت 12:15 دقیقه ظهر تصمیم گرفتم با دوچرخه در حوالی زاینده رود دوری بزنم. از آنجا که از شب گذشته تا حدود 11 باران می بارید زمین به شدت گلی بود، اوایل مسیر فهمید دوچرخه ام (که از برادر همسرم قرض گرفتم!) گل گیر ندارد و لباسهایم گلی شدند اما گفتم بروم تا سمت باغ پرندگان و برگردم. هوا به شدت مطبوع بود. هر چه بیشتر می رفتم مسیر برایم جذاب تر می شد. خلاصه از منزل تا آتشگاه، از آتشگاه تا پل دنبه (اهالی به دلیل لغزنده بودنش به ان دنبه می گویند، البته الان یک سازه مستحکم جایگزینش شده اما نام قبلی ماندگار شده!) از دنبه تا پارک ناژوان، از پارک ناژوان تا سی و سه پل و آیینه خانه. حدود یک ساعت و نیم گذشت، نماز را در محدوده سی و سه پل خواندم، و آرام آرام برگشتم تجربه بسیار خوبی بود. اگر توانش باشد فردا تکرار می کنم. راستش تهران از انجا که بر دامنه کوه بنا شده برای دوچرخه سواری اصلا مناسب نیست. اما اصفهان دشت فراخ و مسطحی ست. هوا هم مطبوع، چشم اندازها هم دلفریب. همه چیز برای یک دوچرخه سواری لذت بخش در این شهر فراهم است، بیهوده نیست که حتی برخی پلیس های اصفهان نیز دوچرخه سوارند. فقط مشکل این است که برای عکاسی از مناظر زیبا مدام باید توقف می کردم. به همه دوستان این تجربه لذت بخش رو توصیه می کنم، دوچرخه سواری بهاری! به خصوص در جایی مثل اصفهان، در امتداد زاینده رود...
زیاده جسارت است.
تا بعد...
